Bij een schilderij van Bram Bogart (1921-2012),
expositie ‘Tabula rasa’, Beetsterzwaag, 2018

Onder bergen verf, zand en cement, o, sauvage, sauvage,
heeft de schilder de schilder nagenoeg opgedoekt,

de ruimte teruggebracht tot stof en leegte: bloemrijk,
in steen bestorven landschap voorbij het uur van

een zon ontploft, (dag, dag, mijnheertje Van Gogh, dag).
Hard als het naakte begin van de wereld is het licht,

knipogend tussen graniet het rondsluipende groen
zoals vanuit het niets schepping een vlucht vindt.

Vertaling: Elske Schotanus