Uit bijna 70 inzendingen koos de jury de vertaling van Marko van der Wal als beste Nederlandstalige vertaling van het gedicht ‘De redens fan it wurd’, geschreven door de Dichter van Fryslân, Eeltsje Hettinga.

Volgens de jury is het voor een goede literaire vertaling van belang dat het originele gedicht met respect en begrip van inhoud en vorm behandeld wordt. Ten minste vier
dichters hebben dat volgens de jury, op verschillende manieren, uitstekend gedaan. Uiteindelijk besloot de jury dat één van die vier inzenders een bijna perfecte vertaling schreef, namelijk Marko van der Wal.

Uit het juryrapport: “De enjambementen, die voor vele inzenders een struikelblok vormden, heeft deze persoon naadloos en met aantoonbaar gevoel voor poëzie weten te vangen. Ook verwijswoorden, ritme en, niet geheel onbelangrijk, hoofdlettergebruik en interpunctie zijn foutloos overgezet.”

De bekendmaking van de winnaar van de vertaalwedstrijd was afgelopen zaterdag op de literaire avond in Leeuwarden in het kader van de Boekenweek, met o.a. Jan Siebelink, de schrijver van het Boekenweekgeschenk, en Tsead Bruinja, de Dichter des Vaderlands.

De beste Nederlandstalige vertaling van het gedicht wordt beloond met een publicatie en een geldbedrag van €250. De jury bestond uit Marleen Nagtegaal, Joost Oomen en de Dichter van Fryslân, Eeltsje Hettinga. De vertaalwedstrijd, een initiatief van de Dichter van Fryslân, is georganiseerd in samenwerking met It Skriuwersboun. Mogelijk krijgt deze vertaalwedstrijd binnen het project Dichter van Fryslân een jaarlijks vervolg.

Het project ‘Dichter van Fryslân’ is een initiatief van de provincie Fryslân en wordt uitgevoerd door de Afûk. Met de benoeming van een Dichter van Fryslân wil de provincie bij een breder publiek aandacht vragen voor de kunstvorm poëzie. Klik voor het volledige juryrapport op deze link.

DE SCHAATSEN VAN HET WOORD

Wind vindt zijn gezicht in veren op het ijs,
in kathedralen en de handen van meiden
op de grote wintervlaktes van de rivier.

Veren vindt de wind in nacht zijn gezicht
zoals haar wezen, onder het tij verdwenen,
vorm krijgt in de beelden van het gedicht –

het vers dat niet houdt: de schaatsen van het woord,
het gewicht van al wat aan verlangen leeft,
o, zwaarder is dan de taal die zich bewijst

als verraderlijk – eennachtsijs, breekbaar en
niet te vertrouwen, dat nooit de lading dekt
van wat gang wil maken, plaats ook, voor

haar, daar achter de schemering van de rivier.
Wind vindt zijn gezicht in veren op het ijs.
Al wat van haar is, is de slag die ik mis.

 

Vertaling: Marko van der Wal