Hoe komt een uit de klei getrokken volk
vooruit anders dan baggerend
gemeenschap smaakt goorder maar
wij waren niet immer einzelgängers
getuige de tweemaal verhuisde verenigingstrui
achter in de kast.

Een oude wind blaast:
‘Eigen broek ophouden
niemand die de riem straktrekt
striemen van bemoeizucht was je er
niet af en aangemeten zwembandjes
leren je geen schoolslag.’
Het is de zelfstandige wereldverbeteraar
die ons ’s nachts waakzaam houdt.

In een trui van een dode club
zouden wij zo de crisis uit willen stappen.
Hier ben ik weer!
Dat de vertrouwde warmte nog past
scheelt ruim een graad aan gas.

Maar wij willen iets nieuws
een frisse wind en verwarmd terras
de trui gaat terug in de kast.

Vertaling: Sigrid Kingma