Eeltsje Hettinga 21/06/2019

Wat wier is dat wurket

By it ôfskied fan boargemaster
Ferdinandus Johannes Maria (Ferd) Crone

 

Wa wie sa gek en set
As bestjoerder himsels
Yn ’t djipst fan in krisis
Oan it roer fan in stêd,
Pleage en narre troch
In tefolle oan dope,
Misdied en wurkleas wêzen?
Wa wie sa gek en
Ha de gek mei it âlde
Galgelapperswurd:
Ut is nix, wurdt nix en
’t Sal nooit wat wurde oek?

Hy kaam fan oer de Dyk,
Koe hurder rekkenje
En siferje as oait God
Telle koe. Hy, fiere
Soan fan Troelstra en
Vondeling, hy babbele
Los wat fêst siet en sette
Nei âld pragmatyske
Wetten – wat wier is, dat
Wurket – mear as tawijd
In provinsjestêd
Royaal op ’e weareldkaart.

Broer fan Eberhard en
Cohen fytst fadertje Ferd,
Waans tillefoan him hast
Oan it ear fêstplakt sit,
Mei it wurd fan Mak
Op ’e bûse de Emma del,
Spint en spant, berikber
En beskikber foar Jan
En Alleman, syn linen
Om de weareld hinne,
Neamt Mata Hari’s plak
Syn lyts, lyts Amsterdam.

Nee, syn wurd is net wyld
Of woest lykas dat fan
Jan Slauerhoff, sa’t er ek
In oare siel hat as dy
Fan dy almar fereale
Skipsarts, want freegje
Him: Hear Ferdinand,
Wa is de knapste frou
Op ierde – nee, jo eigen
Frou net meiteld – en hy stelt
Yn Zeno’s geast: myn frou
Myn frou, it alderearst.

En it komt as in slach
By nacht, brân dy’t
Samar in minske deadocht,
Sa’t somtiids in betize
Persoan, staf-oer-nacht,
De stêd syn frijheid
In mes yn ’e rêch stekt.
O, in ûnferskillige God
De rin fan tiid,
Dûnker en stil lykas
De Potmarge syn stream,
Wylst de hagebeam bloeit.

Maaie is it no en
Achter de Grutte Tsjerke
En Bij de Put dêr’t
In lân yn in âlde eangst
Foar de Oar en it Oare
Oait in sûndebok fûn,
Wiist in boargemaster
By it betinken fan
De deaden mei rjocht op
De driigjende echo
Fan in tsjuster ferline,
De boreäle winen.

Foar Tûmba oer sjong ik
Under de reuzen
Mei de blauwe gitarist:
Yn ’t foarste plak bin ik
Europeaan. Ik sjong
Nêst de Daphnes, de Gryk
En de Antilliaan,
Ek foar Kick Out Zwarte Piet,
Ik spylje jim’ yn ’t spoar
Fan Prince Purple Rain,
Purple Rain en skyt
Op elke nasjonalist.

Lykop mei de dûker,
It famke en de hûn
Makket fadertje Ferd
Foarby it stasjon
Syn eigen reuzestappen,
Bebabbelet, al
Beljend, syn deals foar
De stêd en bestelt
Yn ’t foarbygean – Old Boys
Network never dies
Himsels in plak as
Kedizer yn de Keamer.

Soms by in stampen
En wjokjen fan fuotten
En hannen klapt it dak
Fan de himel oer d’ierde
Om al wat net syn sin
Krige. Sjoch ûnder
De lampen it skaad-
Fjochtsjen fan klerken
En amtners, stik foar stik
Drok op it slachfjild fan
Plot, eare en macht neffens
Ald stedhâlderlik beskik.

Wa wie sa gek en set
As bestjoerder himsels
Yn ’t djipst fan in krisis
Oan it roer fan in stêd,
Pleage en narre troch
In tefolle oan dope
Earmoed en wurkleas wêzen?
Wa wie sa gek en
Ha de gek mei it âlde
Galgelapperswurd:
Ut is nix, wurdt nix en
’t Sal nooit wat wurde oek?