Bij een schilderij van Bram Bogart (1921-2012),
expositie ‘Tabula rasa’, Beetsterzwaag, 2018
Onder bergen verf, zand en cement, o, sauvage, sauvage,
heeft de schilder de schilder nagenoeg opgedoekt,
de ruimte teruggebracht tot stof en leegte: bloemrijk,
in steen bestorven landschap voorbij het uur van
een zon ontploft, (dag, dag, mijnheertje Van Gogh, dag).
Hard als het naakte begin van de wereld is het licht,
knipogend tussen graniet het rondsluipende groen
zoals vanuit het niets schepping een vlucht vindt.
Vertaling: Elske Schotanus