Almost blue, Chet Baker

Als nieuw herbergt je hart het ritme van
jazz onder jong februarilicht.

Een vrouw (hersendood, adem uitgeblazen)
gaf je lichaam zijn uur, slag en slinger terug,

jij, fluitend langs de kaden, het hart
dronken, dansend, tromslaand als geen ander.

In de kroeg bij de Oldehove, ooit
een rouwkamer, wordt gevraagd: En

voel je haar ook, diep in merg en been,
en hoor je van haar hartenklop

de echo ook, wanneer de Dode Zielen
langs de hemel gaan, want

misschien toch wel niet werk’lijk hersendood?

Sst … ze is mij de beker van oude tabernakels,
haar water, mijn wijn.

Luister hoe beneden in het café Chet Baker
traag, bijna onderaards,

het lied blaast dat in het eind zijn beginnen vindt.

(*) De Oldehove is een toren in Leeuwarden.

Vertaling: Elske Schotanus