Op it itenshôf by Stiens
nim ik swarte beien en plôkje in apel
nim in hap en tink krekt oan dy
as de loft djip iepenblaft
in militêr fleanskip snijt in bocht
oer it doarp, syn metalen gewicht
drukt my op de earen

as er achter de hege beammen
út it sicht ferdwynt
knyp ik ien fan de beien fyn
sa komme de lytse lûden werom:
de blauwe libelle ferskûle yn ’e tûkebosk,
jonkjes te baljen lâns de feart,
it happen yn in apel

ik wit wol dat dizze masine
gjin bommen falle lit, net op ús, dochs
is der dy huvering, en ik draai my om
nei de wite toer
op de terp fan Britsum